Gedicht van Magdalena de Coninc op dit beeld: TRANSFORMATIE
De worsteling is voorbij./Jaarringen tonen wat was.
De tijd heeft haar kernen gebeiteld/haar knoesten geschaafd.
Moeiteloos recht zij haar rug,/blijft onverslagen.
Gedachten als los zand mogen nu vallen./Andere schieten juist wortel in haar hoofd,
zijn wijder vertakt geworden met de jaren,/willen de hele aarde sparen.
Zij draagt haar ontworteling met gratie.